6 oktober 2022
The art of love is largely the art of persistence.
~ Albert Ellis ~
Vorige week drong het opeens écht tot me door: marketing is liefde, pure liefde.
Marketing is: ik ben er, ik blijf er, ik ben hier nog altijd als jij er klaar voor bent om de stap te zetten.
Stel je voor dat je een volwassen kind hebt. En dat kind heeft een drugsverslaving.
Het probleem speelt al jaren en je hebt ALLES geprobeerd.
Op een bepaald moment moet je beslissen: dit is de grens. Ik geef géén geld meer. Ik laat je niét meer binnen in mijn huis.
Niet omdat ik je niet graag zie. Integendeel. JUIST omdat ik je zo graag zie. Omdat ik weet dat ik je niet help door geld te blijven geven en je in huis te blijven halen.
En dat die grens dan keihard is.
En dat je tegelijk voelt en héél duidelijk wil maken: IK BEN ER VOOR JOU. Altijd.
Niét om mee te gaan in je verslaving, niét om je patronen in stand te houden. Maar om je te helpen als jij daar klaar voor bent.
En dat je dan bijvoorbeeld afspreekt om elke maandag in de Pain Quotidien te gaan ontbijten. Elke maandag. Om 9u.
En dat jij daar dan élke maandag zit.
Zon.
Regen.
Mist.
Sneeuw.
Koppijn of geen koppijn.
Goed geslapen of de hele nacht liggen piekeren.
Elke maandag zit je daar.
En je kind is er ook de eerste week. Een half uur te laat, maar ze is er.
Maar de tweede week niet meer.
En de derde week ook niet.
En week 4, 5 en 6 zit je daar ook alleen.
Want je kind komt niet omdat ze net een dosis genomen heeft.
Of omdat ze doodziek is omdat ze niet aan haar dosis geraakte.
Omdat ze kwaad is op jou.
Omdat ze zich schaamt.
Om WELKE REDEN DAN OOK.
En dat je daar BLIJFT zitten, élke maandag.
Al komt je kind maar 3 keer op een heel jaar.
Jij zit daar, weer of geen weer.
Elke week stipt om 9u.
AS LONG AS IT TAKES.
Zonder dat je je hecht aan het resultaat.
Zonder dat je kwaad wordt op je kind.
Zonder dat je begint te twijfelen aan jezelf.
Omdat je weet, voelt, tot in de toppen van je tenen: DIT IS WAT IK TE DOEN HEB.
Ik zit hier, ik blijf hier, net zolang tot zij er klaar voor is.
Awel, dàt is marketing. Dat is pure liefde.
Want jouw klanten zijn ook bang.
Bang om (weer) te mislukken.
Bang dat ze je gaan vertrouwen en dat jij dat vertrouwen beschaamt.
Bang om zich bloot te geven.
Bang om geld uit te geven en dat het niet helpt.
Bang om risico’s te nemen.
Bang om hun geld, hun tijd en hun energie verkeerd te investeren.
Ze voelen schaamte.
Schaamte omdat ze dit probleem niet alleen kunnen oplossen.
Schaamte omdat ieder ander zo succesvol lijkt te zijn.
Schaamte om hun messy binnenkant.
Met jou aan de slag gaan voelt als een groot risico.
Ze durven niet uitreiken. Want dat uitreiken is al zo vaak mis gegaan. Vaak al toen ze nog heel erg klein waren.
En dus moet jij laten zien dat je er bent en dat je er blijft.
Vanuit pure liefde voor je klanten en je toekomstige klanten. Omdat je weet dat ze dat nodig hebben om de stap te zetten.
En ja dat vraagt iets van jou.
Dat je je eigen kwetsuren onder ogen ziet.
Elke keer als je denkt “GVD ik heb weer geen reacties.”
“Waar doe ik het eigenlijk voor?”
“Heeft dit eigenlijk wel nut???”
Dan heb je naar binnen te gaan en te onderzoeken welke oude wonden bij jou geraakt worden.
Zoals de ouder geen recht heeft op haar kind.
Zoals het niet helpt dat de ouder het kind gaat verwijten dat het niet komt.
Neen, die ouder moet niet perfect zijn (ik ben dat ook niet hoor en ik zal dat ook nooit worden), maar het is wel nodig telkens opnieuw te gaan kijken waarin je zelf getriggerd wordt.
En ja, marketing is vaak heel anders. Zonder die onderstroom van liefde. Dan is het iets oppervlakkigs. Manipulerend soms zelfs.
En dat voelen we.
Maar we voelen het ook als marketing vanuit een onderstroom van liefde is, daar kan je zeker van zijn.
En ja, dat betekent dus nog steeds dat we typische marketingacties doen.
Dat we blijven uitnodigen, voor een gesprek, of een workshop of een webinar of watdanook. Maar echt vanuit die intentie van liefde, van oprecht willen helpen als je klant daar klaar voor is.
Niet om te pushen maar om de hand te reiken, letterlijk en figuurlijk.
Het betekent voor mij ook, nog veel meer dan tevoren, dat trucjes niet aan de orde zijn.
Dat doen alsof er schaarste is (“er zijn nog maar 3 plekken” terwijl er nog 20 zijn) niet aan de orde is.
Dat goochelen met je prijzen (“normaal kost het 12.000 euro maar nu alleen vandaag bedraagt je investering slechts 2.000 euro”) niet aan de orde is.
Dat angst, schaamte, schuldgevoel en valse hoop aanwakkeren (“na 3 maanden heb je een omzet van 100.000 euro) niet aan de orde is.
Dit kan alleen maar leiden tot een extra vertrouwensbreuk (is het niet voor iemand klant wordt, dan wel daarna!).
Het betekent niét dat je je laat leegzuigen.
De grenzen die de ouder stelt, weet je wel. We helpen als iemand daar klaar voor is, we gaan niet trekken, niet smeken, we gaan niet dragen wat niet van ons is. Daar helpen we niemand mee vooruit.
Faciliteren maar niet forceren.
Het betekent ook niet dat je zomaar wat doet.
Juist als marketing liefde is, als marketing het opbouwen van vertrouwen is, echt vertrouwen, is het belangrijk om te leren wat nodig is voor de opbouw van dat vertrouwen.
Niet zomaar wat tiktok filmpjes. Niet zomaar de aankondiging van je workshop versturen.
En tenslotte betekent dit ook dat je er niet bent voor iedereen.
Je gaat niet elke maandag in de Pain Quotidien zitten voor wie het tof vindt jou te volgen.
Je zit daar voor wie jou nodig heeft, voor wie jou écht nodig heeft.
En op dié mensen richt je je dus ook in je marketing.
Met de focus op je intentie, de intentie van liefde. Met de focus op geduldige actie.
Omdat je weet dat daardoor het vertrouwen kan groeien. En de klanten kunnen komen.
Ann
P.S. Voor alle duidelijkheid: dit gaat niet over mijn kind.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x