17 september 2020
’t Is weer bijna de verjaardag van mijn bedrijf: op 1 oktober kan ik 13 kaarsjes uitblazen!
Dat ik in het begin helemaal niet wist wat ik precies ging doen en dat ik tegelijkertijd hopeloos optimistisch was, dat heb ik allemaal al verteld.
Maar is er iets anders dat ook heel erg speelde die eerste jaren:
ik hield altijd nog een slag achter de arm.
Ga ik dit wel blijven doen?
Loont dit wel de moeite?
Zou ik niet teruggaan naar een vaste job?
Dat zou toch gemakkelijker zijn? Dat zou toch veiliger zijn?
In die twijfel ben ik heel veel jaren blijven zitten.
En ja, dat had zo zijn effect op mijn bedrijf.
Zo zat ik regelmatig te surfen op vacature-sites om eens te zien wat voor jobs er nog waren. En je weet het hè, ik kwam uit de farmaceutische sector en dat is en blijft nog altijd een aantrekkelijke werkgever, dus er waren ook altijd wel vacatures te vinden waar ik naar terug zou kunnen.
Maar er waren nog andere gevolgen: ik deed mijn acties niet consequent. Een week volop acties, die dan niet het effect hadden dat ik zou verwacht hebben (ik zat nog in de illusie dat ik na 2 dagen akker bewerken courgettes zou kunnen oogsten) en dan weer twee weken niks. En dan weer een week wel, en dan weer een week niet. De processie van Echternach was er niks tegen.
Ik investeerde natuurlijk ook niet in mijn bedrijf. Want waarom zou je investeren in iets dat je volgende week misschien al weer gaat stoppen?
Kortom: ik ging niet voor de volle 100% het leerproces aan dat een bedrijf van je vraagt.
Ik wist wel dat ik meer moest leren over marketing en verkopen, maar ja, was dat wel de moeite?
En dan heb ik het nog niet over een veel belangrijker leerproces: het worden van de persoon die je moet zijn om je bedrijf te doen groeien.
Dát leerproces aangaan, dat is nog veel uitdagender. En ook dat ga je uit de weg als je niet 100% kiest voor je bedrijf.
Pas op het moment dat ik besloten heb ‘dit bedrijf is hier, niet alleen vandaag, niet alleen morgen, niet alleen volgende week, maar voor de rest van mijn leven’, toen pas was ik echt bereid om dat leerproces in te stappen.
Er zijn veel andere besluiten die ik genomen heb in die 13 jaar en van sommige herinner ik me heel goed op welk moment ik ze genomen heb. Van dit besluit heb ik niet zo’n duidelijke herinnering, het is iets dat langzaam ingedaald is.
Tot ik op een dag besefte ‘ah, ik ben al keilang niet meer naar vacature-sites gaan kijken.’ Tot ik besefte dat er fundamenteel iets veranderd was in mij: er was een volledige JA voor mijn bedrijf.
Het nemen van dat besluit heeft heel veel effect gehad.
Ik besefte: als dit bedrijf voor altijd is, dan heb ik geen keuze. Dan moét ik leren hoe het werkt. Want dat geworstel waar ik nu in zit is niet oké voor de rest van mijn leven.
Niet lang daarna ben ik gestart bij mijn eerste ondernemerscoach. En de rest is geschiedenis, zoals ze dan zeggen. ;-)
Dus, de gewetensvraag van de week:
heb jij al volledig, volmondig, tot in de toppen van je tenen JA gezegd tegen je bedrijf?
Heb jij al gezegd ‘ja, ik ben bereid álles te leren, op persoonlijk vlak en op ondernemersvlak wat daar voor nodig is?’
Of zit er toch nog twijfel?
En wees eerlijk tegenover jezelf.
Als er nog twijfel is, welk effect heeft dat op je bedrijf? Op wat je doet? Op wat je juist niet doet? Op hoe je je voelt?
Ik nodig je uit: stel je eens voor dat die twijfel er niet meer zou zijn. Stel je nu gewoon eens voor dat je volledig ja zou zeggen tegen je bedrijf en dat je weet ‘dit is het. Ik ga niet meer terug naar een vaste job, geen plan B, op welke manier dan ook.’
Stel je dat eens voor. Wat zou er dan veranderen in je bedrijf? En vooral: wat zou er veranderen in jou?
Ik lees heel graag wat deze blog in je raakt!
Ann
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x