Een half wiel voor is genoeg

A smooth sea
never made
a skilled sailor.

~ Franklin D. Roosevelt ~

Een half wiel voor is genoeg.

Mijn meelezende klanten zitten nu waarschijnlijk instemmend te knikken want die hebben mij dat al vaak horen zeggen.

Het is een uitspraak die ik lang geleden hoorde, in het begin van mijn coach/trainerscarrière en die een even grote klassieker geworden is in mijn coachingsessies en trainingen als ‘alles is een kladversie.’

Stel je voor, scenario 1:

Je leert fietsen. Op onbekend terrein.
Je leraar fietst 2 kilometer verderop.
Hij heeft nog geroepen waar de hobbels zijn, op welke putten in de weg je moet letten en dat er in een bepaalde bocht veel wind staat, maar dan is hij uit het zicht verdwenen.

Je voelt je alleen, onbegrepen, hebt veel goesting om af te stappen en die fiets in de kant te gooien. Waarom wou je ook alweer leren fietsen?

Als je aan een kruispunt komt, weet je niet welke richting je uit moet.
Je belt je leraar (ja, gelukkig bestaat de gsm in dit scenario) en die komt een eind terugfietsen. Van ver weg zie je iemand zwaaien. Een rood jasje, dat zal hem dan wel zijn zeker.

Je steekt het kruispunt over en begint verder te fietsen.
Je leraar doet het er allemaal zo makkelijk uitzien.
Ligt het aan jou dat het zo moeizaam gaat en dat je al 5 keer bijna en 2 keer echt gevallen bent?
Is fietsen wel iets voor jou? Was dit wel een goed idee?
Hadden ze gelijk, al diegenen die je raar bekeken toen je zei dat je ging leren fietsen???

Scenario 2:

Je leert fietsen. Op onbekend terrein.
Je leraar is vlakbij, een half wiel voor, of één wiel voor, maximum twee misschien.

Hij wijst je op de putten in de weg en de hobbels die je moet vermijden.
Hij bemoedigt je als je het wil opgeven, en zegt dat dat heel normaal is, je evenwicht verliezen, zo in het begin. ‘Dat heb ik ook nog wel eens hoor!’

Je komt aan een kruispunt en hij wijst de weg. Je begint vol goede moed aan de klim.
Niet te snel, zegt je leraar, na die bocht is er nog een steil stuk, zorg dat niet al je energie al opgebruikt is tegen dat we daar zijn.

Het fietsen kost nog altijd moeite.
Maar je leraar is er om je moed in te spreken én je herkent jezelf in hem.
Hij is ook niet perfect, hij kan het ook nog niet allemaal, daarnet bij die windvlaag moest hij ook serieus aan zijn stuur trekken om niet te vallen.

En dat geeft moed.
Dat toont jou dat het niet perfect moet zijn.
Dat het een leerproces is, én blijft.
Dat je niet éérst perfect moet kunnen fietsen voor je een tochtje kan gaan maken.
Dat je juist door heel veel tochtjes te maken steeds beter gaat fietsen.

Zo is het dus ook in jouw vak.

Jij moet maar een half wiel voor liggen op je klanten.

En neen dat betekent dus niét dat ik pleit voor slecht werk. Ik pleit niet voor oppervlakkig werk, ik pleit niet voor halfzegat werk.

Integendeel. Ik sta voor diepgang, nauwkeurigheid, deskundigheid.

Juist dààrom moeten we durven ons werk doen vanaf het moment dat we een half wiel voorlopen.

Omdat we énkel door ons werk te doen, kunnen leren.

Ik herinner me nog zo goed één van mijn eerste coachopleidingen.
Gegeven door twee straffe madammen, de ene coachte toen een jaar of 8, de andere zelfs al 12 jaar.
Ik was mega onder de indruk.
En ik betrapte me erop dat ik dacht: ik wil zo goed zijn als hen.

Nu, niks mis met die gedachte natuurlijk. Niks met goed willen zijn, met écht goed willen zijn, met steeds beter willen worden.

Alleen, de gedachte die daarop volgde, was: ik mag en kan pas mensen coachen als ik zo goed ben als zij.

Euh, en hoe was je van plan dat te bereiken, Ann? Hoe was je van plan 8 of 12 jaar coachervaring uit het niets opeens te bereiken?

Ik was gelukkig nog genoeg rationeel om te beseffen: ok, de énige manier om zo goed te worden als die twee madammen, is door mensen te coachen. Door te doèn. Hoe meer, hoe beter.

En ondertussen coach ik zelf al meer dan 15 jaar, al veel langer dan die twee madammen dus, toen ik bij hen de opleiding volgde. Echt crazy om dat te beseffen.

Dus: ENKEL door aan het werk te gaan, word je goed. Word je beter. (en nog een kilometer, om er het liedje maar effe aan toe te voegen)

Jamaar Ann, wij werken wel met ménsen hé!
Dan kan je toch niet gewoon zeggen ‘ja, ik kan het nog niet, maar soit, ik ga het gewoon toch doen?’

Een paar bedenkingen daarover:

- We staan niet in het operatiekwartier met een scalpel in onze handen.
Dat vind ik altijd heel relativerend.

Ja, ik kan een verkeerde vraag stellen. Ja, ik kan iets zeggen dat iets triggert bij een klant, wat niet mijn bedoeling was.

Maar als ik dat doe vanuit empathie, als ik wil leren, als ik alert ben voor de reacties van de ander, dan kan ik elke keer herstellen wat niet ok was, wat niet werkte.

- Onze klanten groeien met ons mee.

Als je eerlijk bent in je marketing en in je verkennende gesprekken over waar je iemand mee kan helpen en waarmee nog niet, dan kunnen je klanten zelf voelen of je bij hen past of niet. En dan zal je merken dat in de loop van de jaren dat als jij beter wordt in je vak, ook je klanten met je meegroeien en met steeds complexere vraagstukken naar je toe komen.

- Juist door zelf volop in het leerproces te duiken (je leerproces als coach/trainer/therapeut/consultant én je leerproces als ondernemer) ben je een voorbeeld voor je klanten.

Ook zij moeten immers volop in een leerproces duiken.
Door hen te tonen dat ook jij fouten durft te maken, durft te experimenteren, niet van jezelf eist dat je perfect bent, geef je hen zoveel ruimte om ook fouten te maken, te experimenteren, niet meer perfect te hoeven zijn.
Jouw leerproces is dus essentieel voor het proces van je klanten.

- Juist door te durven zeggen: dit weet ik niet, dit ga ik opzoeken, goeie vraag, hier moet ik zelf eens over nadenken, word je geloofwaardig.

Experts zijn niét de mensen die alles zeker weten, zijn niét de mensen van zwart-wit maar juist de mensen van de oneindige grijstinten (zie ook deze blog).

- Je kan je eigen competentie niet inschatten.

Als jij lijkt op mijn klanten, is er 99,999999999999% kans dat je beter (veeeel beter) bent dan je zelf denkt. Google het Dunning Kruger effect maar eens.

- Maar we kunnen toch ook leren van boeken en opleidingen? We moeten toch niet al die fouten zélf maken?

Thank God voor boeken, opleidingen en ons menselijk vermogen om te leren door observatie en kopiëren.
Maar als je echt een hoog niveau van competentie en deskundigheid wil bereiken, dan moét je zelf fouten maken.
Dan begin je op het niveau waar de boeken en de opleidingen je gebracht hebben, en dan ga je het doén.

Dan ga je ervaren, dan ga je op die ervaringen reflecteren, waardoor je kennis en inzichten zich verdiepen, waardoor je ontdekt welke kennis en inzichten er nog ontbreken, waardoor je met die extra kennis en inzichten wéér aan de slag gaat en weer gaan ervaren en zo word je echt goed in wat je doet. Zo ga je van theoretische kennis naar gedragen kennis en vaardigheden.

En da’s ook weer het voorbeeld dat je voor je klanten wil zijn. Dat ook zij van alle kennis en vaardigheden die ze bij jou leren omzetten in gedragen kennis en vaardigheden.

- Juist door zelf niet perfect te zijn en dat ook gewoon te tonen, geef je zoveel veiligheid en geruststelling aan je klanten.

Oef, mijn ondernemerscoach weet het ook niet allemaal en heeft ook nog last van gremlins.
Oef, mijn administratiespecialist heeft soms ook nog schrik van cijfers.
Oef, mijn kiné heeft ook niet het perfecte figuur.
Oef, mijn relatiecoach roept soms ook nog tegen haar man.
Oef, mijn leiderschapscoach heeft ook soms schrik voor een moeilijk gesprek.
Het geeft zoveel geruststelling om te weten dat we allemaal maar mensen zijn. Allemaal messy.

En dus, besefte ik vorige week nog eens, ben ik niet gewoon een ondernemerscoach. Ik ben eigenlijk ook een leercoach.
Ik leer mijn mensen niet gewoon ondernemen.
Ik leer mijn mensen leren. Ik daag hen uit volop het leerproces in te duiken. Wat ondernemen betreft én in hun eigen vakgebied.
En zo word je door te leren ondernemen dus ook een beter coach, of trainer, of therapeut, of consultant.
Als dat geen goed nieuws is! :-)

Wat raakt jou het meeste in dit artikel? Wat had je vandaag echt nodig om te horen? (allé, lezen)

Ann

P.S Mijn nieuwe online training De besluiten van Ann staat online dus voilà: ongegeneerd reclameblok!!

In deze online training neem ik je mee in meer dan 15 jaar zelfstandig ondernemer, en ja dat was een weg met ups en downs!

Downs zoals

• Existentiële zelftwijfel (er zijn al zoveel goede coaches, wat voeg ik in godsnaam nog toe?
• Zweet (bijvoorbeeld bij de eerste sessie met een nieuwe klant)
• Tranen (omgaan met afwijzing is nog altijd niet mijn sterkste kant)
• Ontmoediging (als ik zag dat ik iemand zo goed zou kunnen helpen en hij/zij koos toch voor iemand anders)
• Frustratie (bijvoorbeeld als ik zag dat coaches die minder goed waren dan ik toch meer klanten hadden)

Maar ook veel ups:

• Steeds opnieuw voelen dat ik niks liever wil doen
• Steeds beter zien hoe goed ik ben (geworden) in wat ik doe
• Dankbaarheid dat ik elke dag opnieuw mag doen wat voor mij het meeste zinvol voelt
• Enorme fierheid bij het zien van de groei van mijn klanten

In 10u modules neem ik je mee doorheen mijn worstelingen, leerprocessen, struggles, gremlins, de besluiten die ik genomen heb én wat die besluiten veranderden voor mijn bedrijf.

En natuurlijk ga ik ook jou uitdagen.

Waar loop jij tegenaan wat dit thema betreft?
Welke besluiten liggen er te duwen of te sudderen?
Wat tolereer je al veel te lang (van jezelf of van anderen) en waar moet (wil!) je nu eindelijk mee starten?

Alle info over deze training van maar liefst 10u met als extraatje een individuele coachingsessie van 30 minuten lees je hier.