17 mei 2022
Never stop learning,
because life never stops teaching.
~ Onbekend ~
1 oktober 2007.
Maandag 1 oktober 2007 om precies te zijn.
Op die dag ben ik gestart als zelfstandig ondernemer.
Waarom ik nog zo goed weet dat het een maandag was?
Omdat ik op vrijdag 28 september mijn bedrijfsauto ging inleveren bij mijn bijna-ex-werkgever en ik daarna, toen we een hapje gingen eten om het te vieren, dacht:
“Ja, vieren, allemaal goed en wel, maar euh, wat moet ik nu eigenlijk doén? OK, morgen en overmorgen is het weekend, dan kan ik nog zonder schuldgevoel niksen, maar dan?
Wat moet ik vanaf maandag eigenlijk doén?”
Ondertussen zijn we 14,5 jaar verder: time flies when you’re tackling gremlins having fun.
En als ik nu zo terugkijk op die jaren, kan ik een aantal fasen in mijn onderneming onderscheiden.
Fase 1: de onderduikfase.
Deze fase die begon op maandag 1 oktober 2007, na het weekend ;-) , duurde ongeveer een jaar en kenmerkte zich door, jawel, onderduiken.
Ik kwam niet buiten, vertelde tegen niemand wat ik deed en at al mijn spaargeld op.
De hele tijd tetterde er een gremlin in mijn oren: “JIJ???? EEN COACH???? Dat gaat toch niemand serieus nemen?????” En neen ik had nog niet geleerd dat je gremlins niet moet geloven.
Kortom het was een aan de buitenkant zeer passieve en aan de binnenkant redelijk zelfdestructieve fase.
En toch zo nodig.
Ik had het namelijk nodig dat ik tijdens die fase al mijn spaargeld op at. De financiële druk die daardoor ontstond had ik nodig om in actie te komen en over te kunnen gaan naar fase 2.
Fase 2: de fase van de beginnersillusie.
Fase 2 begon toen ik mijn website online had gezet.
Want neen, ik wist echt niks van het ondernemersvak. Ik wist ook niet precies wat ik ging doen, iets met coaching en training, duidelijker was het nog niet.
Maar een website, dat had ik nodig.
Dan zouden de klanten wel komen, dacht ik.
Maar toen die site eindelijk online stond, stonden de klanten niet opeens in rijen van 10 aan mijn deur.
Ik zorgde ervoor dat ik op een paar websites voor coaches vermeld stond en begon met een nieuwsbrief (om de paar maanden eentje).
En toen kwamen er een paar klanten.
Niet genoeg om echt van te leven. Mijn partner betaalde alle privékosten en ik kwam uiteindelijk net uit de kosten wat mijn bedrijf betrof.
Na een paar jaar begon ik te beseffen: dit is niet leefbaar op lange termijn. Als ik voor mijn pensioen wil zorgen, als we nog ooit een huis willen kopen, als onze dochter gaat verder studeren, dan is dit niet genoeg.
Ik begon te beseffen: shit dit gaat dus niet vanzelf. Ik kom niet vanzelf op een punt waarop ik goed verdien. Ik moet leren hoe ondernemen werkt en ik heb hier hulp bij nodig.
Ik ontwaakte uit de beginnersillusie en zette mijn schaamte opzij.
Enter fase 3: de fase van de ondernemersvaardigheden en mijn eerste ondernemerscoach.
Van haar leerde ik de fundamenten van een dienstverlenend bedrijf: durven kiezen voor de klant die echt bij jou past, waar je een diepe affiniteit voor voelt en een echte meerwaarde voor kan leveren.
Trajecten ontwerpen, prijzen bepalen. En natuurlijk: hoe werkt marketing? Hoe doe je verkoopsgesprekken om te zien of er een match is?
Die stappen maakten al een groot verschil.
Ik maakte een sprong in aantal klanten en in omzet.
En toen stootte ik weer tegen een plafond aan.
Fase 4: de fase van de acties en de moeilijke besluiten.
Want hoewel het fundament van mijn bedrijf stevig stond, worstelde ik nog steeds.
En de reden daarvoor was dat ik nog steeds niet bereid was om te doen wat nodig was om mijn bedrijf te doen groeien.
En neen daarmee bedoel ik niét over mijn grenzen gaan.
Ik bedoel: bereid zijn te doen wat mijn droom, mijn missie, mijn roeping van me vraagt.
Bereid zijn zichtbaar te zijn.
Bereid zijn te gaan staan voor mijn boodschap.
Bereid zijn acties te doen, uit mijn kot te komen, letterlijk en figuurlijk ook als alle gremlins roepen ‘neen dit is niks voor jou’.
Met andere woorden: bereid zijn me voortdurend oncomfortabel te voelen, net zolang tot dat oncomfortabele comfortabel wordt.
Enter ondernemerscoach 2.
Van haar heb ik zelfleiderschap geleerd, strategie en daadkracht.
En dus nam ik besluiten.
Het besluit om bereid te zijn te doen wat nodig was om mijn missie te leven was er één van. Maar ook het besluit dat ik meer mocht ontvangen.
En het besluit, of was het meer een aanvaarding, dat ik in dit leven de financiële verantwoordelijkheid voor mijn gezin te dragen had. En dat dat OK was.
Ook dit maakte weer een enorm verschil in mijn bedrijf.
Weer een sprong, groei bij mezelf en groei in klanten en omzet.
Maar ja, je hoort me al komen, ondertussen zit ik weer in een nieuwe fase.
Want every level has its own devil en ze zijn niet allemaal zo schattig als het duiveltje op de foto.
Fase 5: van angst naar vertrouwen.
De fase waarin ik nu zit, gaat over radicaal vertrouwen. Niet gewoon in wat ik kan, in wat ik doe.
Want daarin heb ik ondertussen vertrouwen. Ik weet ondertussen dat ik goed ben in mijn vak. Echt goed.
Deze fase gaat over vertrouwen in het grote geheel, in het universum.
Vertrouwen dat als ik doe wat ik te doen heb, dat er altijd genoeg zal zijn.
Vertrouwen dat er, als ik begin te typen, een zinnige boodschap komt.
Vertrouwen dat er voor mij gezorgd wordt.
Ik weet dat ook deze fase weer gaat maken dat ik een stap verder ga zetten. Ik ga een stap zetten, en daardoor gaat mijn bedrijf volgen.
Er zijn een aantal conclusies die ik voor mezelf kan trekken als ik kijk naar die voorbije 14,5 jaar.
- Als ik geweten had waar het ondernemerschap me zou brengen, zou ik er nooit aan begonnen zijn.
En tegelijk is het zo ab-so-luut de moeite waard. (en ja ik weet dat ik dit regelmatig zeg, maar het is en blijft zo waar)
Het is en blijft een geworstel. Steeds op andere vlakken.
Allemaal verschillende groeiniveaus met allemaal verschillende duivels/gremlins/uitdagingen.
Het is goed dat te zien, te weten dat het erbij hoort.
- Het ondernemerschap is voor mij geen doel op zich, maar een middel.
Op mijn voorlaatste dag als werknemer vroeg een collega me: “Ann, waarom wil jij perse als zelfstandig ondernemer gaan werken?”
En ik hoorde mezelf zeggen: “omdat ik wil weten dat ik zelf geld kan verdienen”.
Ik wist toen niet wat ik daarmee bedoelde, ik had toch al altijd mijn eigen boterham verdiend?
Nu weet ik wat mijn ziel toen al wist: mijn grootste verlangen is te weten waarvoor ik hier op aarde ben, en te leren hoe ik juist daarmee mijn boterham kan verdienen. De combi van missie en geld dus. Dat verlangen, die vraag, is wat me stuwt in mijn ondernemerschap.
Voor mij is die combi van missie en geld essentieel: ik ga juist volop voor mijn missie, omdàt ik er geld mee moet verdienen. Anders zou ik alleen maar netflixen en online shoppen.
- Ik help hulp nodig.
Mijn weg heb ik zelf te gaan. En ja, grote stukken van die weg zijn eenzaam.
Maar er is ook hulp en ik heb die hulp echt nodig.
Iemand maakte eens deze vergelijking: als pionier trek je door de woestijn, alleen. Maar ’s nachts zie je kilometers ver het licht van de andere kampvuren. En kijk je uit naar de oases, waar je krachten kan opdoen, krachten moet opdoen, waar je je kan laven aan de kennis, steun en inzichten van andere pioniers.
Als ik voel dat ik vast zit op een bepaald niveau, dan zoek ik hulp. En met niveau bedoel ik zeker niet noodzakelijk: niveaus van omzet, van aantal klanten. Maar altijd: niveaus van persoonlijke en spirituele groei, van bewustwording, van heling, van innerlijke demonen in de ogen zien, van nog meer mijn missie leven, doen waarvoor ik hier op aarde gekomen ben.
- Er mag geen plan B zijn.
Vertaling: zolang er teveel spaargeld op mijn rekening staat, blijf ik uitstellen.
Zolang ik nog dacht “ach weet je, als dit niet lukt, dan zoek ik wel weer gewoon een job”, kwam ik niet in actie.
Want er IS ook geen plan B. Niet voor mijn ziel. Die weet wat ik hier kom doen en mij daar altijd weer naartoe zal leiden (ja soms lijden).
- Het cliché “door tegenslagen word je sterker” is een cliché voor een reden.
Of zoals in de Star Trek film Beyond iemand zei: Without struggle you would never know who you truly are.
Juist doordat ik het ondernemersvak vanaf nul met veel vallen en opstaan heb geleerd, ben ik nu zo’n goeie ondernemerscoach.
Ik ben benieuwd: in welke fase zit jij nu? Herken je de fasen die ik beschrijf? Of gaat het bij jou heel anders?
Ann
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x