27 mei 2021
50.000 euro.
Dat is een ruwe schatting van wat ik tot nu toe geïnvesteerd heb in ondernemerscoaching (en ik denk dat dat nog een onderschatting is). Een 4-maandenprogramma, jaarprogramma's, verschillende events, overnachtingen, transport ernaar toe.
En dan hou ik nog geen rekening met de investering in tijd en energie.
En waarvoor? Waarom?
Waarom zou je in godsnaam investeren in een ondernemerscoach?
Ik geef je alvast 5 goede redenen om het niét te doen.
1. Alle kennis die een ondernemerscoach je leert, is gewoon te vinden in boeken en op internet.
Hoe kies je je doelgroep? Hoe lanceer je een nieuw product? Hoe maak je een wervende website? Welke opbouw voor een nieuwsbrief? Hoe adverteren op Facebook?
Elke dag zijn er talloze gratis webinars te volgen over elk van deze thema’s. Er zijn massa’s websites die je als voorbeeld kan nemen én waarop de kennis gewoon te vinden is. Over alle onderwerpen zijn al superveel (goede!) boeken geschreven.
Dus voor die kennis hoef je het niet te doen.
2. Ondernemen is geen rocket science.
Met thermodynamica, voedings- en bemestingsleer en organische scheikunde heb ik geworsteld. Uren de theorie doornemen tot ik het snapte, om van de oefeningen maar te zwijgen.
Ondernemen is eigenlijk supereenvoudig hiermee vergeleken. Je belt een klant. Je schrijft een nieuwsbrief. Je zet een post op Facebook. Je belt de locatie waar je je workshops geeft om een nieuwe datum te reserveren.
En dus is het ook niet nodig dat iemand je al die kennis (die je dus gewoon op internet en in boeken vindt, zie vorige punt) allemaal uitlegt. Het wijst zichzelf allemaal uit.
3. Je moet het toch zélf doen.
Ik herinner me nog goed het eerste gesprek waarin ik een klant een coachingsdag aanbood. Tevoren werkte ik met losse coachingsessies, dus dit was iets heel nieuws. En ik ging er ook véél meer voor vragen.
Ik vond dit héél spannend, om niet te zeggen angstaanjagend. Maar ik moest het gewoon zelf doen. Mijn businesscoach zat in Nederland en ik zat te worstelen in mijn kantoor in Leuven.
Alle stappen die ik gezet heb, heb ik zélf gezet.
Ik heb mijn aanbod veranderd. Ik heb de teksten voor mijn website geschreven. Ik heb de beslissing gemaakt om de prijzen te gaan vragen die mijn diensten echt waard zijn, en ik heb geworsteld met het uitspreken van die prijzen.
Als ik niets had gedaan, was alles nu nog zoals tevoren, coach of geen coach.
4. De investering is niet in verhouding tot je inkomsten.
De eerste investering die ik deed was een 4-maandenprogramma. Dat programma kostte 3.497 euro. Exclusief btw. (ik vermeld er dat even bij omdat ik daar toen serieus van schrok, nog eens 21% erbij en ik vond het al zoveel)
Mijn jaaromzet was toen 20.000 euro. Ik maakte een paar duizend euro winst. Een vijfde van mijn jaaromzet ging dus naar mijn investering in het businesscoachprogramma. Niet echt in verhouding, zou ik zo zeggen.
5. Ondernemerscoaches maken je altijd aan het wenen
Misschien vind ik dit nog wel de beste reden om niet in een ondernemerscoach te investeren: ik moest keivaak wenen tijdens een coachingsessie.
Omdat ik weer zo hard uit mijn comfortzone geduwd werd dat het niet meer leuk was. “Je kan misschien eens X doen of Y proberen?” zei mijn coach dan. En ik dacht alleen maar “Neeeeeeen, dat durf ik niet!” en dan moest ik weer wenen omdat ik me daarvoor schaamde bijvoorbeeld.
Om het dan de volgende dag toch maar eens te gaan uitproberen en te merken dat het best nog meeviel, en dat het al mijn belemmerende gedachten waren, die gemaakt hadden dat ik er zo tegenop keek.
Want nu komt natuurlijk de hamvraag: heb ik er spijt van dat ik zoveel geïnvesteerd in mijn coaches?
Neen, neen en nog eens neen. Het was de beste investering in mijn bedrijf tot nu toe.
Zonder mijn coaches had ik nooit gestaan waar ik nu sta.
Had ik nooit daadwerkelijk die stappen gezét buiten mijn comfortzone.
Zou ik nooit door mijn interne barrières geraakt zijn en altijd in de plan- en denkfase gebleven zijn.
Was ik nooit in die mate en op dat tempo gegroeid.
Had ik niet gemerkt hoe bepaalde dingen die voor mij letterlijk ondenkbaar waren toch mogelijk waren.
Had ik niet ervaren hoezeer mijn gedachten me beperkten, op vlak van prijzen, omzet, de manier waarop ik werkte.
Zou ik nooit de steun gekregen hebben van mijn mede-ondernemers in die programma's.
Zou mijn omzet nooit in verhouding geráákt zijn van mijn investering, en ver daarboven.
Zou ik blijven worstelen zijn in plaats van echt een verschil te maken voor mensen en hier ook goed mee te verdienen.
Want die blinde vlekken die zag ik zelf niet.
Die interne barrières zou ik alleen niet overwonnen hebben.
Die aanmoediging (en die sjot onder mijn kont) kon ik mezelf niet geven.
Of zoals ik las in een quote van Omdenken:
Om hulp vragen betekent niet dat je opgeeft. Het betekent dat je wéigert op te geven.
En dat klopt. Ik weigerde op te geven. En daarom sta ik nu waar ik sta.
Wat raakt dit artikel in jou?
Ik lees je reacties graag! (mail me gerust via ann@althea-coaching.be)
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x