11 november 2016
Op het moment dat ik dit schrijf, wordt aangekondigd dat Donald Trump de volgende president van de Verenigde Staten wordt.
Wanneer je dit leest, zullen de eerste emoties al wat gezakt zijn. Maar nu ben ik triest, ik ben echt triest. Ik moet huilen om iets dat zoveel kilometers van mij gebeurt.
En de vraag die bij me opkomt, is: “Hoe kan dit?” Hoe kan het, dat mensen niet zien dat dit geen oplossing is?
Dat het geen oplossing is om anderen de schuld te geven (Mexicanen, illegalen, ...).
Dat het geen oplossing is om vanuit angst te kijken naar de wereld (“we moeten ons beschermen, ons gedeelte van de wereld afsluiten”).
Dat zwart-wit denken geen oplossing is (“wij zijn goed, zij zijn slecht”).
Terwijl die vraag bij me opkwam, kwam ook het antwoord.
Oplossingen zoeken buiten onszelf is wat we doen als we geregeerd worden door onze innerlijke pijn. Als we geregeerd worden door alle oude pijn die we niet onder ogen durven zien.
Daardoor krijgen onze overlevingsstrategieën vrij spel.
Gaan we reageren vanuit een angst die niet in verhouding is met het hier-en-nu.
Gaan we de schuld leggen bij een ander.
Gaan we alles doen om maar niet te hoeven voelen welke pijn er zit, diep in ons.
Ik ook. Ik heb ook al die overlevingsstrategieën.
Als ik jaloers ben op anderen die meer succes hebben.
Als ik bang ben om mezelf te laten zien, om te zeggen wat ik echt denk en voel (zoals in deze nieuwsbrief).
Als ik van alles doe om mezelf te verdoven (eten, facebooken, shoppen) omdat ik de pijn niet wil voelen die in mij geraakt wordt.
Maar weet je, ik geloof erin dat wij écht het verschil kunnen maken. Dat we genoeg invloed hebben om iets te veranderen. Sommigen als president van een land misschien. Anderen als CEO van een bedrijf.
Maar niet alleen dààr! Op elke plek waar jij nu bent.
Als buschauffeur, in hoe je omgaat met je passagiers.
Als leerkracht, in hoe je omgaat met je leerlingen.
Als ouder, in hoe je omgaat met je kinderen.
Telkens we bereid zijn om te voelen wat er echt is, telkens we bereid zijn onze pijn te voelen en onder ogen te zien, kunnen we de wereld zien zoals die echt is.
Dan hoeven we de schuld niet meer bij een ander te leggen (“het is de schuld van mijn partner dat ik niet gelukkig ben”).
Dan hoeven we niet meer te hopen en te wachten op dat wat ons eindelijk gelukkig zal maken, dat wat ons eindelijk zal vervullen (dat diploma, die perfecte partner, die promotie, de lotto winnen).
Dan kunnen we voelen dat we nu genoeg zijn. Net zoals we zijn. Precies omdàt we zijn wie we zijn.
Ik weet dat velen van jullie het gevoel hebben dat je hier op aarde bent om een bepaalde reden. Misschien is je missie voor jou al helder, misschien nog niet. Maar je weet dat je eigenlijk niet anders kàn doen dan datgene waarvoor je hier bent, hoewel dat tegelijk ongelooflijk moeilijk, misschien zelfs onhaalbaar lijkt.
Ik ken dat. Ik wéét heel diep vanbinnen dat ik hier ben om een verschil te maken. Dat het mijn taak (én mijn voorrecht) is om jou te helpen je missie te ontdekken én deze in daden om te zetten.
Zodat ook jij een verschil kan maken. Dàt verschil dat jij alleen kan maken. Datgene zeggen wat ongezegd blijft als jij zwijgt. Op de stoel gaat zitten die leeg blijft als jij er niet op gaat zitten.
Ik weet dat dat moeilijk is. Dat de hindernissen in jezelf soms onoverkomelijk lijken. Ik wéét dat je twijfelt aan jezelf, ik twijfel ook zo vaak. Ik kan niet op mijn 2 handen tellen hoe vaak ik gewenst heb dat ik gewoon achter de kassa van de Delhaize zou kunnen gaan zitten en elke maand een klein maar vast loon zou krijgen. Waarschijnlijk niet eens op 10 handen.
Ik weet dat je bang bent. Dat het onveilig voelt, dat je bang bent dat je niet genoeg gaat verdienen, dat je bang bent voor kritiek, voor afkeuring, voor alles wat er kan gebeuren als je laat zien wie je echt bent.
En toch vraag ik je om te gaan staan. Nu méér dan ooit.
Ik vraag je te gaan doen wat jij hier te doen hebt. Om dat uit te zoeken, als je dat nog niet weet. Om mensen te vinden die je daarbij kunnen helpen. Want alleen houden we het niet vol. We gaan elk onze eigen weg, maar eerlijk gezegd, zonder al die andere lichtjes van kampvuren die ik ’s nachts in de verte zie, zou ik mijn weg nooit kunnen gaan.
Als je daar graag hulp bij wil, dan wil ik je graag helpen. Ik beloof niet dat alles direct koek-en-ei is. Dat je onmiddellijk geweldig goed gaat verdienen. Dat je nooit zal worstelen.
Maar ik kan je hierbij helpen. Zodat je de vaardigheden leert die je hiervoor nodig hebt. Zodat je je missie ontdekt. Zodat je leert te voelen wat je voelt zonder volledig onderuit te gaan. Zodat je kan loskomen van het perfectionisme en de faalangst die je nu nog tegenhouden.
Zodat je kan ervaren hoe het is zichtbaar te zijn, eerst in een veilige omgeving. Met mensen die weten hoe moeilijk de stappen zijn die je zet. En die tegelijk weten hoe nodig die stappen zijn. Voor jezelf. Voor anderen. Voor de wereld.
Mail me gerust op ann@althea-coaching.be, dan kijken we samen hoe ik jou kan helpen met je bedrijf echt een verschil te maken in de wereld. Dàt verschil dat alleen jij kan maken.
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x