20 september 2018
“Ga na wat jij als ondernemer níét van jezelf wil laten zien, datgene waar je je voor schaamt, wat je ten allen prijze wil verbergen en ga dat ten volle uitspelen.
Zodat jouw ideale klanten zich kunnen herkennen in jou!” Dat hoorde ik in een video.
En ik moest er niet lang over nadenken.
Ik ben namelijk bang.
Ik ben niet zomaar een beetje bang.
Ik ben SUPER bang.
Ik ben bang van sprinkhanen (echt hééééééééél bang, zo bang dat mijn toen 5-jarige dochter een sprinkhaan heeft moeten doodmeppen terwijl haar moeder op de gang aanwijzingen zat te geven – “groen is hij, groen, en blijf meppen tot hij niet meer beweegt, mep nog maar wat” – wat dééd die sprinkhaan daar trouwens op de 5deverdieping??).
Ik ben bang van kermisattracties (als ik er naar kijk, is het zo goed als dat ik het gehad heb –goedkoop, dat wel).
Ik ben bang van met de auto achteruit rijden en dan tegen iets tegen knallen (al gebeurd, jawel).
Gelukkig heb ik bij het ondernemen niet zoveel last van sprinkhanen, kermisattracties en achteruit rijden.
Maar er zijn ook angsten die mij bij het ondernemen serieus parten spelen.
Daarom vandaag exclusief, de 5 grootste ondernemersangsten van Ann!
Enneuh, zoals ik schreef: de bedoeling zou zijn dat mijn ideale klanten zich hierin herkennen. Is dat zo? Please, zeg me dat je hier íéts van herkent?
Op nummer 5: telefoneren!
Praten met mensen, check.
Skypen, check.
Mailen, dubbel check.
Maar bellen????
Weet je waar ik zo bang voor ben als iemand me belt (of als ik iemand moet terugbellen)?
Dat die iemand me een vraag gaat stellen waar ik niet op ga kunnen antwoorden.
Ik heb ook zo het gevoel dat ik ONMIDDELLIJK moet kunnen antwoorden.
Maar toch ‘slechts’ op nummer 5. Ik ben immers sinds ik deze angst op Facebook gedeeld heb met mezelf de challenge aangegaan om minstens 1 maand op te nemen als iemand me belt én dadelijk terug te bellen bij een gemiste oproep. En ik voel me al zoveel comfortabeler bij het bellen!!
Er waren zelfs mensen die me naar aanleiding van dat Facebookbericht speciaal gingen bellen (om me te helpen neem ik aan, niet om me te pesten :-P ) en DAN KAN IK ME NIET LATEN KENNEN NATUURLIJK. :-P
En zo ervaar ik nu elke dag dat mensen aan de telefoon éígenlijk niet zoveel verschillen van in het echt. DUH. Daarvoor moet je dan 46 jaar geworden zijn.
Op nummer 4: neen zeggen tegen iemand.
Wat gaan mensen van mij denken als ik neen zeg op hun aanbod of hun vraag?
Als ik neen zeg gaan ze me misschien niet meer sympathiek vinden. Ze gaan me een egoïstische bitch vinden. Of incompetent, nog erger.
Maar zoals mijn eigen coach me gisteren ook zei: “Ann het wordt tijd dat je je wat minder begint aan te trekken van wat andere mensen over je denken.”
En ik die dacht dat ik al zo ver gekomen was. (ben ik ook, maar je weet wat ze zeggen hè, every level has its own devil!)
Op nummer 3: teveel werk hebben/ overprikkeld worden / niet genoeg rust krijgen.
Weet je, ik lijk heel extravert, enthousiast, goeie babbel enz.
Ik bén ook enthousiast en ik héb een goeie babbel.
Maar ik heb zoveel nood aan rust, alleen zijn, tijd om gewoon te ontprikkelen. Lawaai, licht, temperatuur, om maar te zwijgen van al die energieën (en meningen ) van andere mensen waar ik echt weer van moet bekomen.
En dat is vaak een grote angst van mij: dat ik, als mijn bedrijf nog meer groeit (en dat wil ik ook, ik ben een vat vol tegenstrijdigheden), dat ik dan niet meer genoeg aan mijn rust toekom.
Op nummer 2: angst voor afwijzing.
Je doet een aanbod aan iemand en die zegt “neuh, ik ga het toch niet doen”. Auw auw en auw.
In mijn beginjaren als zelfstandig ondernemer was deze angst echt overweldigend. Ik durfde niet zeggen wat ik deed uit angst dat mensen me zouden bekijken van “wááát? Daar ben jij echt niet geschikt voor!” (die meningen van anderen weer hè)
Daarna had ik er vooral last van bij verkoopgesprekken: ik was zo bang om een neen te horen, dat ik op het einde van zo’n gesprek gewoon zei “awel ja, denk er eens over, laat het eens bezinken, en ik hoor het dan wel via mail”.
En als er dan via mail een neen kwam, was ik daar echt DAGEN niet goed van.
Gelukkig is dit iets waar ik al enorm in gegroeid ben.
Hoe? Door steeds meer nee’s te krijgen én te ervaren dat het leven daarna altijd weer verder gaat.
En door te ontdekken dat de boodschap van een neen níét is ‘jij bent niet goed genoeg’ maar wel bijvoorbeeld ‘ik denk niet dat jij mij nu kan helpen’, of ‘ik ben hier niet klaar voor’ of ‘mijn probleem is (nog) niet dringend genoeg’.
En dan, op nummer 1: angst voor een tekort aan geld.
Stress rond geld is wel echt de angst die mij in mijn bedrijf al het meest heeft verlamd.
Het interessante is: ik ben nog NOOIT geld tekort gekomen.
Telkens ik een nieuwe stap nam (investeren in ondernemerscoach, eigen kantoor huren enz.) had ik op ‘wonderbaarlijke’ wijze toch telkens vanaf dan genoeg geld (terwijl ik dat geld niet in reserve had liggen).
En toch was er in mij steeds een angst voor tekort. Tekort aan klanten. Tekort aan omzet. Tekort aan vanallesennogwat. Aan de slag gaan met deze angst heeft echt een enorm verschil gemaakt in de groei van mijn bedrijf.
Want daar gaat het natuurlijk om: hoe ga je ‘aan de slag’ met een angst? Zodat die angst jou niet meer verlamt?
Ik geef je mijn top 3 anti-angst-strategieën mee:
1. Stop met je angst te verstoppen. Met andere woorden: geef toe dat je bang bent. Daarom niet continu of aan iedereen, maar doen alsof je geen schrik hebt, vraagt nog méér energie. Wees mild naar jezelf en je angsten, immers, iederéén heeft ze!
2. Onderzoek waar je bang van bent.
Wat is het allerergste dat er in jouw ogen kan gebeuren, als je zou doen waar je zo bang van bent?
En neen, ik bedoel níét: onderzoeken en dan jezelf op je kop geven “zo irrationeel, jouw angsten, je weet toch dat dit nooit zal gebeuren!”
Neen, onderzoek ze en wees opnieuw mild naar jezelf. Oké, misschien is je angst irrationeel, maar er is wel een oorzaak, een voedingsbodem. Misschien heb je vroeger dingen meegemaakt waardoor je nu zo bang bent. Misschien probeert jouw angst je wel te beschermen tegen iets, te helpen.
3. Doe datgene waar je bang van bent.
(En nu in koor: “JA ANN ALS HET ZO SIMPEL WAS DAN HAD IK HET AL GEDAAN HE!”)
Wel, het is zo simpel. We kunnen níét wachten tot onze angst verdwijnt. Moedig zijn is dóén ondanks je angst.
En het is heel belangrijk om goed te voelen hoe groot of hoe klein die stappen kunnen of moeten zijn: groot genoeg zodat het spannend is, maar niet zo groot dat je de angst niet kan verdragen.
Wat zijn jouw grootste ondernemersangsten?
Op welke momenten spelen ze jou het meeste parten?
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief
x